Op 10 juli 2018 sloot ik me aan bij de “nitgaber”-beweging – transparante gehandicapten.
We proberen de sociale rechten van de “transparante gehandicapten” te helpen bevorderen, dat wil zeggen: mensen zoals ik, die lijden aan handicaps en ernstige ziekten die niet opvallend zichtbaar zijn aan de buitenkant – een gebrek aan externe zichtbaarheid dat ernstige discriminatie veroorzaakt, zelfs in relatie tot aan andere gehandicaptengroepen.
Deelnemen aan de beweging staat open voor iedereen, en daarvoor kunt u contact opnemen met de directeur, mevrouw Tatiana Kaduchkin:
972-52-3708001. of: 972-3-5346644.
Zondag-donderdag tussen 11:00 en 20:00 Israëlische tijd – en dit is met uitzondering van Joodse feestdagen en de verschillende Israëlische feestdagen.
assaf benyamini – de briefschrijver.
Leer meer:
post Scriptum. 1) Hieronder vindt u de brief die ik heb gestuurd naar het bedrijf “Radet apparatuur en systemen RDT Equipment & Systems”:
—– Bericht doorgestuurd —–door: Asaf Binyamini < [email protected] >
naar: [email protected] < [email protected] > Verzonden op: dinsdag 16 augustus 2022 om 20:57:34 GMT+3 Onderwerp: Brieven aan “RDT Equipment & Systems” .
Aan de firma “Redet Apparaten en Systemen”.
Hartelijk groeten:
Onderwerp: Verdacht telefoontje.
Geachte dames/ heren.
Vandaag, dinsdag 16 augustus 2022 om 14:00 uur, kreeg ik een telefoontje op mijn telefoonnummer 972-2-6427757 van een vrouw die zichzelf voorstelde als uw werknemer, die vloeiend Hebreeuws sprak en botweg weigerde zichzelf bij naam te noemen. Volgens haar zou de sociale beweging waarin ik actief ben (“nitgaber”-beweging – transparante gehandicapten) een of andere meetdiensten bij u hebben besteld. Ik zal opmerken dat ik mezelf tijdens het hele gesprek hoorde verdubbelen wanneer ik sprak (is het mogelijk dat dit met opzet is gedaan om te proberen mij in verwarring te brengen?). Ik zal opmerken dat het hele verhaal me om twee redenen erg vreemd in de oren klinkt:
- a) De werkterreinen van de “nitgaber”-beweging – transparante gehandicapten zijn op geen enkele manier gerelateerd aan de werkterreinen van uw bedrijf.
- b) Bij de Nitgaber-beweging hebben we nooit een dienst bij u besteld.
En gezien deze raadselachtige, en ook verdachte omstandigheden, is het mij niet duidelijk waarom u zelfs maar de beslissing heeft genomen om telefonisch contact met mij op te nemen.
assaf benyamini,
115 Costa Rica-straat,
Entree A-flat 4,
Kiryat Menachem,
Jeruzalem,
ISRAELL, postcode: 9662592.
mijn telefoonnummers: thuis-972-2-6427757. Mobiel-972-58-6784040.
Fax-972-77-2700076.
Post Scriptum. A) Mijn ID-nummer: 029547403. B) Mijn e-mailadressen: [email protected] of: [email protected] of: [email protected] of: [email protected] of: assaf [email protected] of: [email protected] of: [email protected] of: [email protected]
2) Hieronder is de brief die ik heb gestuurd naar de “Tzeirim Boarim” (de Hebreeuwse naam van: “jonge brandende mensen” beweging):
Groeten aan de “Tzeirim Boarim” beweging:
Het volgende is een bericht namens mevrouw Tatyana Kadochkin van de “nitgaber”-beweging.
Het onderwerp: de “nitgaber”-beweging (“transparante” gehandicapten)
Ongeveer tien jaar geleden heb ik, de Ham, de beweging “nitgaber” opgericht voor de “transparante” gehandicapten. Gehandicapten met hoge percentages arbeidsongeschiktheid en arbeidsongeschikt, maar niet beperkt in beweging.
Mijn beweging telt en vertegenwoordigt ongeveer 1300 mensen uit de hele staat ISRAEL, met een handicap variërend van 75% tot 100%, die niet geschikt zijn om te werken en die geen mobiliteitshandicap hebben of een verhoging van hun invaliditeitspercentage nodig hebben . De beweging stelt deze mensen in staat om al hun rechten uit de hele staat ISRAELL te vinden en er wordt ook bepaalde financiële steun gegeven aan de meest behoeftigen.
Onze beweging strijdt voor betaalbare volkshuisvesting en adequate leefomstandigheden voor bovengenoemde bevolkingsgroep. Veel mensen met een handicap die niet in staat zijn om te werken en die 75%-100% invaliditeit hebben, maar niet beperkt zijn in beweging, leven in erbarmelijke omstandigheden.
Zij krijgen niet dezelfde uitkeringen als gepensioneerden die ook een inkomensaanvulling ontvangen. Dat wil zeggen, ze hebben geen kortingen voor het kopen van medicijnen, kortingen op de elektriciteitsrekening en onroerendgoedbelasting, kortingen voor reizen met het openbaar vervoer en huurbijstand vergelijkbaar met gepensioneerden, ze hebben geen recht op subsidies voor “verwarming/koeling” en meer . Met andere woorden, ze hebben, ondanks hun penibele situatie, bijna geen recht op een uitkering. Bovendien hebben ze ook geen recht op sociale huisvesting, ondanks de moeilijke omstandigheden waarin ze dagelijks leven.
Er is een fundamenteel verschil tussen de verschillende handicaps, en wij vinden dat dat niet zo zou moeten zijn!
Een gehandicapte met een mobiliteitshandicap, recht op sociale huisvesting en huurtoeslag variërend van 3000 tot 3900 NIS per maand.
Bovendien ontvangen gehandicapten met een mobiliteitshandicap grotere uitkeringen dan de gehandicapten die door de beweging worden vertegenwoordigd, dankzij toevoegingen aan de basistoelage, die onder meer speciale diensten, een mobiliteits- en begeleidingstoelage en meer omvat.
in een dergelijke situatie bereikt de omvang van deze emissierechten NIS 15.000-17.000 per maand. Maar de gehandicapten die door de beweging worden vertegenwoordigd, die geen mobiliteitshandicap hebben, een handicap hebben van 75% tot 100% en niet geschikt zijn om te werken, ontvangen slechts NIS 3211 per maand netto!
Hieruit volgt dat deze groep de armste en meest kwetsbare bevolking in de staat ISRAEL is!!!
Tijdens mijn jarenlange activiteit ontmoette ik veel functionarissen van verschillende partijen in de Knesset (het parlement van ISRAEL) en in de verschillende ministeries.
Maar helaas is de beweging er nu al tien jaar niet in geslaagd om het voorstel te promoten dat mensen met een handicap die niet beperkt in beweging zijn, die 75-100% handicap hebben en niet in staat zijn om te werken, sociale huisvesting of op zijn minst om de hoeveelheid hulp die ze ontvangen bij het huren van een appartement te verhogen en om hun levensomstandigheden op zijn minst enigszins te verbeteren.
In het licht van het bovenstaande heb ik, Tatyana Kaduchkin, voorzitter van de beweging “nitgaber” (transparante gehandicapten),
Ik zou u graag willen ontmoeten om dit project te promoten en deze mensen te helpen een waardiger en beter leven te leiden.
Met zegen en grote hoop, Tatyana Kaduchkin, voorzitter van de beweging “nitgaber” (transparante gehandicapten).
Telefoon 1: 972-52-370-8001. Telefoon 2: 972-3-534-6644.
Hieronder staat het bericht dat ik heb achtergelaten voor Mossi Raz, lid van de Knesset (het parlement van ISRAEL), waarmee ik aankwam voor een ontmoeting met hem in de Knesset. Ik arriveerde voor de vergadering op dinsdag 20 april 2021 om 13:30 uur.
20.4.2021
Groeten aan Knesset-lid Mossi Raz.
Onderwerp: Huisvestingsprobleem voor gehandicapten.
Geachte heer.
Hieronder staan een aantal kwesties met betrekking tot de gehandicapte en verstandelijk gehandicapte bevolking (een populatie waar ik ook deel van uitmaak) die ik graag voor u aan de orde wil stellen.
Ik zou graag willen weten in hoeverre u deze kwesties kunt promoten en/of dringende wetswijzigingen kunt doorvoeren om onze situatie, de voorwaarden voor onze behandeling en onze overlevingskansen en integratie in de samenleving te verbeteren.
Ik zal erop wijzen dat ik uit ervaring uit het verleden heb geleerd dat ik bij dit soort bijeenkomsten wordt verteld voordat ik aankom dat ik toestemming zal krijgen om te spreken om de kwesties waarover ik wil spreken aan de orde te stellen – maar in de bijeenkomst zelf zal ik zal zelfs geen seconde toestemming krijgen om te spreken – en als ik probeer te spreken, God verhoede, zal het automatisch worden beschouwd als een zeer ernstige “verstoring” en daarom zullen de bewakers me aanvallen en me zeer agressief uitzetten – en dit zelfs wanneer het niet nodig is en wanneer het helemaal niet nodig is, en ook wanneer het absoluut duidelijk is dat ik voor niemand “gevaar” breng.
En deze realiteit kennende, overhandig ik je deze brief – voor het geval dat dit keer ook het gedrag jegens mij zal zijn. Blijkbaar wordt het feit dat ik het aandurf om de benarde situatie van de gehandicapte gemeenschap ter sprake te brengen, geïnterpreteerd als een zeer ernstige bedreiging – ook al is het mij helemaal niet duidelijk wie of wat het precies bedreigt. Ik laat u en de medewerkers van uw kantoor achter met deze brief – ik zal hem niet mee naar huis nemen.
En nu voor de details van de onderwerpen zelf:
1) Het probleem van financiering/huurbetaling – vele jaren geleden werd vastgesteld (en het is niet duidelijk door wie – hoewel het waarschijnlijk een of andere regeringsfunctionaris is) dat gehandicapten die in de gemeenschap wonen recht hebben op bijstand ter hoogte van van 770 sikkels per maand voor het betalen van huur. Zoals we weten, is er de afgelopen jaren een zeer aanzienlijke stijging van de appartementsprijzen in de staat Israël geweest – en als gevolg daarvan is er natuurlijk ook een aanzienlijke stijging van de huur geweest. Het steunbedrag van 770 NIS, dat vele jaren geleden geheel willekeurig en zonder enige uitleg of logica is vastgesteld, wordt echter niet bijgewerkt. Helaas, zelfs na veel correspondentie (en we hebben het over minstens enkele duizenden of zelfs tienduizenden brieven, en helaas voor de schrijver van deze woorden, deze aantallen zijn helemaal niet overdreven), die naar alle mogelijke partijen zijn gestuurd: het ministerie van Bouw en Volkshuisvesting en zijn verschillende afdelingen, andere ministeries zoals het ministerie van Financiën en de minister-president Bureau, veel journalisten met wie de schrijver van dit document persoonlijk heeft gesproken, Veel advocaten en zelfs de opsporingsdiensten en ambassades van het buitenland – niets helpt – en als gevolg daarvan wordt het bedrag van de hulp niet bijgewerkt, worden veel gehandicapten in de straat en vinden daar hun dood door honger, dorst of kou in de winter en alternatief door een zonnesteek of uitdroging in de zomer. Opgemerkt moet worden dat organisaties voor de exploitatie van rechten zoals de “Yadid”-vereniging (die, zoals we weten, enkele maanden geleden gesloten) of rechtsbijstandklinieken aan universiteiten en hogescholen waarmee de schrijver van dit artikel ook in contact staat, kunnen nooit helpen, en de reden hiervoor is simpel: het steunbedrag van NIS 770 wordt volgens de wet verstrekt, en organisaties voor de exploitatie van rechten kunnen alleen helpen volgens de bestaande wet, en het enige adres in gevallen waarin wetswijzigingen nodig zijn, is, zoals u weet, de Knesset. Maar hier wordt de situatie alleen maar gecompliceerder: zoals we weten, is er gedurende een zeer lange periode van meer dan twee jaar geen functionerende regering en bevindt de Knesset en de staat Israël zich in een staat van, in feite, een continue overgangsregering. Het directe en verwoestende resultaat van deze situatie is dat er geen mogelijkheid is om essentiële wetswijzigingen aan te brengen die dringend nodig zijn – waarvan ik er hier enkele uiteenzet. Opgemerkt moet worden dat zelfs toen de Knesset en de regering gehoor gaven aan de verzoeken van de schrijver van deze regels, evenals verzoeken van de gehandicaptenorganisaties en vele andere partijen met betrekking tot de hoeveelheid hulp aan de leden van de Knesset, zij werden automatisch doorverwezen naar de organisaties voor de exploitatie van rechten – en dit terwijl de leden van de Knesset zelf heel goed weten dat in dit geval de organisaties voor de exploitatierechten niet het adres kunnen zijn, maar alleen zichzelf.
2) Communicatie met de verhuurders – er zijn veel gevallen waarin mensen met een handicap moeite hebben om met de verhuurder te onderhandelen vanwege redenen die verband houden met hun ziekte of handicap. In deze situaties zijn de maatschappelijk werkers verplicht om als bemiddelaar op te treden – en een zeer groot deel van de maatschappelijk werkers kan deze rol niet in alle gevallen echt op zich nemen. En wat meer is: de forse bezuinigingen van de afgelopen jaren op de normen voor de banen van maatschappelijk werkers, gecombineerd met de moeilijke arbeidsomstandigheden, het lage loon, de gebrekkige behandeling door de families van patiënten die hen in veel gevallen als, en onterecht,
3) Betaalmiddelen van de patiënt – er zijn situaties waarin een persoon verhuist om in de gemeenschap te gaan wonen na een lange periode van ziekenhuisverblijf, en zonder leefgewoonten die als normatief worden beschouwd, zoals naar het werk gaan, verantwoordelijkheid nemen voor het beheer van zijn leven , etc. Heel vaak zijn eisen die gesteld worden als voorwaarde voor het ondertekenen van een huurcontract zoals Het ondertekenen van een garantiecheque niet haalbaar voor mensen in deze levensfase.Veel behandel- en revalidatiekaders die in het verleden bestonden (waarvan de schrijver van dit document ongeveer 26 jaar geleden werd geholpen bij het verlaten van een ziekenhuis voor begeleid wonen) hebben de reikwijdte gesloten of aanzienlijk verminderd Hun activiteit in de afgelopen jaren – iets dat rehabilitatie te voorkomen van mensen die in deze fase van hun leven niet verder kunnen zonder deze essentiële therapeutische en revalidatie-enveloppen.
4) Het regelprobleem – vandaag is er een volledige onbalans als het gaat om de plichten en rechten van de appartementseigenaren aan de ene kant en de appartementhuurders aan de andere kant. Er zijn veel wetten die verhuurders beschermen tegen een of ander misbruik van de huurperiodes door de huurders. Aan de andere kant zijn er geen wetten die erop gericht zijn de mensen die in appartementen wonen te beschermen tegen uitbuiting door verhuurders – en als gevolg daarvan zijn er in veel huurcontracten schandalige, draconische en soms zelfs illegale clausules te vinden – en zijn er geen wetten gericht op het beschermen van de huurders van deze appartementen die gedwongen zijn deze contracten te ondertekenen. Vaak,
Dit probleem is natuurlijk het probleem van de bevolking
Er moet echter rekening mee worden gehouden dat het omgaan met de verhuurders in deze situaties natuurlijk moeilijker is voor kansarme bevolkingsgroepen zoals gehandicapten of zieken.
5) Moeilijkheden bij het informeren – er zijn aanzienlijke moeilijkheden als het gaat om het aankaarten van de genoemde problemen en het aan de kaak stellen ervan in de publieke arena om de nodige correcties aan te brengen. De huidige prioriteiten van de verschillende media die bijna niet geïnteresseerd zijn in de kwestie, versnippering onder de organisaties van gehandicapten, de onwil van veel elementen van de samenleving waarin we leven om actief deel te nemen aan pogingen om de situatie te corrigeren en te verbeteren – al deze lasten en het erg moeilijk maken voor de inspanningen om deze problemen onder de aandacht van het publiek te brengen op een manier die de leden van de Knesset zal dwingen om de nodige wijzigingen in de wetgeving aan te brengen in plaats van door te gaan met negeren en niets doen. Een andere moeilijkheid bestaat als het gaat om het opzetten van een reclamecampagne:
6) Wachttijd voor behandeling – er zijn veel gevallen waarin mensen die tot een bepaalde fase in hun leven helemaal geen hulp van de geestelijke gezondheidszorg nodig hadden – maar als gevolg van moeilijke levensomstandigheden of een traumatische of moeilijke gebeurtenis van de een of andere vorm heeft de hulp nodig van een professional op het gebied van geestelijke gezondheid – en natuurlijk in veel gevallen. Dit is tijdelijke of eenmalige hulp en niet chronisch. Tegenwoordig zijn de wachttijden voor behandeling of psychologische hulp erg lang – en als gevolg van het gebrek aan tijdige hulp kan de toestand van mensen onnodig verslechteren. Het investeren van extra middelen in de openbare geestelijke gezondheidszorg kan de situatie zeker veranderen. Er moet aan worden herinnerd dat er zelfs vanuit economisch en budgettair oogpunt geen logica is in dergelijk gedrag: wanneer mensen
7) Tandheelkundige behandelingen – Zoals u weet, zal iemand die tandheelkundige behandelingen nodig heeft in de staat Israël bijna altijd naar particuliere artsen gaan – en dit komt omdat het openbare gezondheidssysteem momenteel geen antwoord biedt op dit gebied. Opgemerkt moet worden dat verstandelijk gehandicapten, en ook gehandicapten in het algemeen, wier financiële situatie in het dagelijks leven erg moeilijk is, zelfs zonder verband met tandheelkundige behandelingen, het nog moeilijker vinden om deze behandelingen te krijgen, als en wanneer het nodig is. De combinatie van ernstige psychische problemen en ernstige economische nood zorgt ervoor dat deze mensen worden geconfronteerd met een gebroken trog en een complete doodlopende weg als dat nodig is, en soms met spoedeisende tandheelkundige zorg. Er moet rekening mee worden gehouden dat er vandaag de dag geen, in feite,
8) Ziekenhuisopnamegebieden – een persoon die momenteel massale psychiatrische behandeling nodig heeft in een openbaar ziekenhuis of kliniek, kan deze alleen ontvangen in een kliniek of ziekenhuis in de buurt van zijn woongebied. Er zijn gevallen waarin patiënten er om de een of andere reden de voorkeur aan geven om in een andere kliniek te worden behandeld – niet noodzakelijkerwijs de kliniek die heel dicht bij hun woongebied ligt. Patiënten moeten keuzevrijheid krijgen – en een patiënt die niet tevreden is met de behandeling in een bepaalde kliniek of ziekenhuis, moet de mogelijkheid krijgen om naar een andere kliniek of ziekenhuis te verhuizen. Deze optie wordt momenteel gegeven in alle andere gebieden van de geneeskunde – en er is geen reden om de keuzevrijheid met betrekking tot de plaats van behandeling alleen op het gebied van geestelijke behandeling te ontkennen. Sterker nog: een dergelijke keuzevrijheid, indien gegeven,
9) Bewustwording van de bevolking – de algemene bevolking vertoont soms zeer grote oppositie als het gaat om geestelijke gezondheidsbehandelingen die worden gegeven in het gebied waar mensen wonen – iets dat voortkomt uit een gebrek aan bewustzijn en het gebrek aan erkenning van het veld – en zonder enige praktische of logische rechtvaardiging. Het verminderen van de weerstand en terughoudendheid van de bevolking door middel van een adequaat systemisch informatiesysteem kan het leven van patiënten en patiënten wier leven in ieder geval door de ziekte en de handicap zelf zeer moeilijk is, zeker gemakkelijker worden. Het gebrek aan bewustzijn in de samenleving waarin we leven, veroorzaakt bezwaren van bewoners tegen de opening van hostels of behandelfaciliteiten in de buurt van waar ze wonen – iets dat leidt tot aanzienlijke vertragingen bij de opening van deze faciliteiten, en soms zelfs om de opening ervan te voorkomen na rechtszaken die door bewoners zijn aangespannen. Sterker nog: er zijn nogal wat gevallen waarin er sprake is van opzettelijke intimidatie van de bevolking jegens deze zorginstellingen wanneer ze zich in hun woongebied bevinden – en het is heel goed mogelijk dat bewustmaking van het publiek kan leiden tot een aanzienlijke vermindering van de aantal van deze gevallen.
Groeten,
assaf benyamini,
115 Costa Rica-straat,
Entree A-flat 4,
Kiryat Menachem,
Jeruzalem,
ISRAELL, postcode: 9662592.
mijn telefoonnummers: thuis-972-2-6427757.
Mobiel-972-58-6784040.
Fax-972-77-2700076.
post Scriptum. 1) Mijn ID-nummer: 029547403.
2) Mijn e-mailadressen: [email protected]
of: [email protected] of: [email protected] of: [email protected] of: [email protected]
3) Het behandelkader waarin ik me bevond tot 16 maart 2021 (vanwege de voortdurende bezuinigingen en verlagingen van de gezondheids- en welzijnsbudgetten en het gebrek aan behandeling van deze problemen bij afwezigheid van een functionerende regering of Knesset) ben ik chronisch vertrokken ziek met zeer ernstige ziekten en problemen zonder een passend behandelkader. Al mijn pogingen om een relevant behandelkader voor haar te vinden, kan ik vertrouwen op aarden potten – en het is niet te zeggen hoe lang deze catastrofale situatie zal duren):
Vereniging “Reut”-Hostel “Avivit”,
Ha Avivit St. 6,
Kiryat Menachem,
Jeruzalem,
Israël, postcode: 9650816.
De telefoonnummers in de hostelkantoren:
972-2-6432551. Of: 972-2-6428351.
Het e-mailadres van het hostel: [email protected]
De maatschappelijk werker van het hostelteam, bij wie ik zat
contactpersoon: Oshrat-972-50-5857185.
4) De huisarts bij wie ik onder toezicht sta:
Dr. Brandon Stewart,
“Klalit Health Services” – de “tayelet” kliniek,
6 Daniel Yanovsky-straat,
Jeruzalem,
ISRAELL, postcode: 9338601.
Het telefoonnummer van de poliklinieken:
972-2-6738558. Het kantoor van de kliniek
faxnummer: 972-2-6738551.
5) Details van de reguliere medicijnen die ik gebruik:
- Psychiatrische medicijnen:
A.Seroquel-
Elke avond 2 pillen van 300 mg.
B.Tegretol CR-
400 mg-elke ochtend. 400 mg-elke avond.
C .Efexor-
150 mg-elke ochtend. 150 mg-elke avond.
- simvastatine-
10 mg elke dag ‘s avonds.
6) Hieronder vindt u de lijst met medische problemen waar ik last van heb:
- Geestesziekte-compulsief syndroom OCS evenals een ziekte gedefinieerd als schizo-affectieve stoornis
- Psoriatische arthritis.
- Een neurologisch probleem waarvan de definitie niet duidelijk is. De belangrijkste symptomen van het probleem: voorwerpen die uit mijn handen vallen zonder dat ik het merk, duizeligheid, verlies van gevoel in sommige delen van de handpalmen en een bepaald probleem met evenwicht en houding.
- Chronische hernia in de rug in wervels 4-5 – die ook uitstraalt naar de benen en het lopen bemoeilijkt.
- Prikkelbare darm syndroom.
- Begin van tekenen van een cardiologisch probleem van de afgelopen maand (ik schrijf deze woorden op donderdag 22 maart 2018). Op het moment dat deze regels worden geschreven, is de essentie van het probleem nog steeds onduidelijk, wat zich manifesteert in pijn op de borst gedurende het grootste deel van de dag, moeilijkheden bij het ademen en ook bij het spreken.
- Een aanzienlijke verzwakking van het gezichtsvermogen, die ongeveer zes maanden geleden begon (ik schrijf deze woorden op maandag 19 april 2021).
7) Aanvullende persoonlijke gegevens: Leeftijd: 48.
Burgelijke staat alleenstaand. Geboortedatum: 11.11.1972.
