Në periudhën e Perandorisë Osmane, gjendja e grave me aftësi të kufizuara ishte e rëndë. Kjo ishte për shkak të disa faktorëve të ndryshëm, siç ishin diskriminimi, varfëria dhe mungesa e një sistemi të organizuar të kujdesit shëndetësor dhe shërbimeve sociale. Kjo ese do të përqendrohet në të gjitha këto faktorë dhe do të analizojë se si ata kanë ndikuar në gjendjen e grave me aftësi të kufizuara në Perandorinë Osmane.
Diskriminimi ndaj grave me aftësi të kufizuara ishte një problem i madh në Perandorinë Osmane. Në këtë shoqëri patriarkale, burrat konsideroheshin si të vetmit kujdestarë të grave me aftësi të kufizuara dhe shumë prej tyre i trajtonin ato me arrogancë dhe dhunë. Gruaja e shtëpisë ishte përgjegjëse për kujdesin e tyre, por në shumë raste, ajo nuk kishte mundësi të ndihmonte në mënyrën e duhur pasi qoftë për shkak të mungesës së njohurive, qoftë për shkak të varfërisë dhe nevojave të tjera. Në raste të tjera, burrat mund të izoloheshin të sëmurët nga familja ose shoqëria, duke i bërë ata në një gjendje të pashpresë.
Varfëria ishte një faktor tjetër që ndikonte në gjendjen e grave me aftësi të kufizuara në Perandorinë Osmane. Shumica e grave me aftësi të kufizuara ishin të varfra dhe kjo i bënte ato më të varfër dhe më të paarsyeshme për shoqërinë. Ata nuk kishin mundësi të siguronin mjete të nevojshme për të përmirësuar gjendjen e tyre shëndetësore, siç ishin mjete dhe paisje të ndryshme mjekësore, ushqim i shëndetshëm dhe trajtim mjekësor. Kjo gjendje e varfërisë ishte më e rëndë për gratë me aftësi të kufizuara se sa për ata të tjerë, pasi ato kishin nevojë për kujdesin dhe ndihmën e të tjerëve në mënyrë të rregullt.
Mungesa e një sistemi të organizuar të kujdesit shëndetësor dhe shërbimeve sociale ishte një problem tjetër i madh për grave me aftësi të kufizuara në Perandorinë Osmane. Në atë kohë, nuk kishte asnjë sistem të organizuar për trajtimin dhe kujdesin
