Tot:
Onderwerp: Zoeken naar ideeën.
Geachte dames/ heren.
In 2007 sloot ik me aan bij de strijd van het gehandicaptenpubliek in Israël. Vanaf 10 juli 2018 doe ik dit als onderdeel van de “nitgaber”-beweging – transparante gehandicapten.
Maar zelfs vandaag (ik schrijf deze woorden op 3 september 2022) zit de strijd nog steeds vast – veel stappen die zijn genomen, waaronder onder meer demonstraties, oproepen aan de pers en veel leden van de Knesset (ISRAELI parlement), en meer hebben niet geholpen, en de situatie van de gehandicapte bevolking in de staat Israël is nog steeds erg moeilijk, en velen van ons worden gedwongen om de onmogelijke keuze te maken tussen het kopen van basisvoedsel en het kopen van medicijnen of essentiële medische apparatuur).
Daarom zullen we om aanvullende ideeën vragen om de strijd te blijven promoten.
Alle ideeën zijn welkom.
Groeten,
asaf benyamini.
post Scriptum. 1) Mijn ID-nummer: 029547403.
2) mijn e-mailadressen: [email protected]:[email protected]:[email protected]:[email protected]:[email protected]:[email protected]:assa[email protected]:[email protected]: [email protected]
3)Hieronder volgen enkele verklarende woorden over de sociale beweging waar ik me op 10 juli 2018 bij aansloot, zoals ze in de pers verschenen:
Tatyana Kaduchkin, een gewone burger van de staat Israël, besloot de ‘nitgaber’-beweging op te richten om degenen te helpen die zij hun ‘transparante gehandicapten’ noemt. Tot nu toe hebben ongeveer 500 mensen uit de hele staat ISRAELL zich bij haar beweging aangesloten. In een interview met de omroepen van Channel 7 vertelt ze over het project en over de gehandicapten die niet de juiste en voldoende hulp krijgen van de betrokken instanties, simpelweg omdat ze transparant zijn.
Volgens haar kan de gehandicapte bevolking in twee groepen worden verdeeld: gehandicapt met een rolstoel en gehandicapt zonder rolstoel. Ze definieert de tweede groep als “transparante gehandicapten”, omdat ze volgens haar niet dezelfde diensten krijgen als gehandicapten met rolstoelen, ook al zijn ze gedefinieerd als een handicap van 75-100 procent.
Deze mensen, legt ze uit, kunnen niet alleen in hun levensonderhoud voorzien en hebben de hulp nodig van de aanvullende diensten waar gehandicapten met een rolstoel recht op hebben. Zo krijgen de transparante arbeidsongeschikten een lage arbeidsongeschiktheidsuitkering van de Nationale Verzekering, krijgen ze bepaalde toeslagen zoals toeslag voor bijzondere diensten, begeleiderstoeslag, mobiliteitstoeslag niet en krijgen ze ook een lagere toeslag van het ministerie van Volkshuisvesting.
Volgens het onderzoek van Kaduchkin hebben deze transparante gehandicapten honger naar brood, ondanks de poging om te beweren dat er in het Israël van 2016 geen mensen hongerig zijn naar brood. Uit het onderzoek dat ze deed blijkt ook dat het zelfmoordcijfer onder hen hoog is. In de beweging die ze oprichtte, zet ze zich in om transparant gehandicapten op de wachtlijsten voor volkshuisvesting te plaatsen. Dit komt omdat ze volgens haar meestal niet op deze lijsten komen, terwijl ze geacht worden wel in aanmerking te komen. Ze heeft nogal wat ontmoetingen met leden van de Knesset en neemt zelfs deel aan vergaderingen en discussies van relevante commissies in de Knesset, maar volgens haar luisteren degenen die kunnen helpen niet en degenen die luisteren zijn in de oppositie en kunnen daarom niet helpen.
Nu roept ze steeds meer “transparante” gehandicapten op om zich bij haar aan te sluiten, om contact met haar op te nemen zodat zij hen kan helpen. Als de situatie voortduurt zoals die nu is, zal er volgens haar geen ontkomen aan een demonstratie zijn van gehandicapten die hun rechten en de basisvoorwaarden voor hun levensonderhoud zullen opeisen.
4) Hieronder vindt u de contactgegevens van de bewegingsmanager, mevrouw Tatyana Kaduchkin:
Haar telefoonnummers:
972-52-3708001. en: 972-3-5346644.
Haar telefoonbeantwoordingstijden zijn van zondag tot en met donderdag (inclusief) van 11.00 uur tot 20.00 uur – van elf uur ‘s ochtends tot acht uur ‘s avonds volgens de ISRAEL-tijd, met uitzondering van Joodse feestdagen en de verschillende Israëlische feestdagen.
5) Hieronder staat het begin van een brief, die ik naar verschillende plaatsen heb gestuurd:
Tot:
Onderwerp: systeemopbouw.
Geachte dames/ heren.
Ik ben geïnteresseerd in het bestellen van de volgende service van programmeurs: opzetten van een systeem van TTS-TEXT TO SPEECH
In Armeense, Wit-Russische, Turkmeense, Kirgizische, Jiddische en Baskische talen – talen die niet in de systemen van TTS staan die ik tegenwoordig gebruik (play.ht, voicemaker.in en aivoov.com) – maar ze staan op mijn blog handicap5.com
Is zo’n ontwikkeling echt mogelijk? En zo ja, hoe lang duurt het en wat zijn de benodigde financiële kosten?
Ik moet erop wijzen dat ik noch een computermens noch een programmeur ben – dus ik heb geen manier om dingen te controleren.
Groeten,
asaf benyamini.
6) Hieronder vindt u mijn correspondentie met de Facebook-groep “Coming to the professors”:
Tot: “באים אל הפרופסורים.היסטוריה וארכיאולוגיה”
Ik ben een Israëlisch staatsburger, die actief is in de strijd voor de bevolking van gehandicapten, in het kader waarvan ik ook een beroep doe op internationale instanties buiten de staat ISRAEL. Ik heb onder andere ook mensen uit Armenië toegesproken.
Zoals u weet, was er ongeveer twee en een half jaar geleden een oorlog tussen Armenië en Azerbeidzjan over invloedsgebieden in de regio Nagorno-Karabach, en volgens wat ik op het nieuws hoorde, was Israël niet neutraal in dit conflict en identificeerde het zich met de Azerbeidzjaanse kant.
Daarom verwachtte ik dat wanneer ik mensen uit Armenië zou benaderen, als ISRAAELISCHE burger (en ik presenteerde mezelf als zodanig) de houding tegenover mij erg slecht zou zijn.
Tot mijn verbazing kreeg ik van alle mensen uit Armenië met wie ik via internet contact had, zonder uitzondering een zeer respectvolle houding, en mensen die zelfs veel meer probeerden te helpen dan mensen uit enig ander land.
Dit is natuurlijk een aangename verrassing voor mij – maar als iemand die niets weet van de Armeense of Azeri-cultuur, neem ik aan dat er hier allerlei dingen zijn waar ik niets van af weet.
Dus waar zijn mijn fouten? Wat ik niet begrijp?
Ik wil benadrukken dat ik deze vraag niet stel als een vorm van verzet – ik ben gewoon geïnteresseerd om te weten wat de verklaringen zijn voor wat ik heb beschreven.
Groeten,
Asaf Benjamin.
Ik vraag me af wat het verband is tussen de strijd van gehandicapten in ISRAEL en de laster van de staat ISRAEL?
De Armeniërs pleegden een bloedbad met buizerds.
De Armeniërs zijn altijd op hun hoede geweest voor de eer van ISRAELL en proberen ermee te wedijveren om de status te bereiken die de Joden aan de Holocaust hebben weten te geven, vandaar hun respect voor ons en ook hun afgunst.
ISRAELL nam geen actieve rol in de oorlog, het ondertekende overeenkomsten om wapens te verkopen aan de Azeri’s die onze vrienden zijn, in tegenstelling tot de Armeniërs.
In elk derdewereldland zouden ze heel blij zijn met de uitkeringen die onze gehandicapten hier in ISRAEL ontvangen en met de levensomstandigheden, daarom is het naar mijn mening een grap en een aanfluiting voor Resh om zich tot burgers te wenden die op zijn best 400 dollar verdienen een maand en hulp van hen ontvangen in de strijd wanneer de invaliditeitsuitkering die zij in Israël ontvangen vele malen meer is en ook een droom van een persoon met deze status, de tussenpersoon van deze landen.
Ik heb niet beweerd dat er enig verband is tussen de strijd van de gehandicapten in ISRAELL en de houding van de Armeniërs tegenover de natie
Ik heb zojuist een vraag gesteld als iemand die niets weet van de Armeense cultuur. Mijn excuses aan u voor het stellen van de vraag – ik wist echt niet dat het volgens uw methode verboden is om vragen over dit onderwerp te stellen. Ook is er hier geen poging om de staat ISRAEL te belasteren – dit is jouw uitvinding. Ik zal ook verduidelijken dat ik niet rechtstreeks contact heb opgenomen met de burgers van Armenië met betrekking tot het verzoek om financiële donaties – de verzoeken gingen over totaal verschillende onderwerpen, voornamelijk via freelancerwebsites zoals fivver.com. Ik ben het met u eens dat de situatie van gehandicapten in ISRAELL onmetelijk beter is dan de situatie van gehandicapten in een land als Armenië. En het is mogelijk om nog veel verder te gaan: primitieve samenlevingen waarin degenen die niet werken in zware fysieke arbeid of vechten in oorlogen geen overlevingskans hebben – en natuurlijk is er in deze samenlevingen niets te zeggen over rechten voor gehandicapten, ouderen of enige vorm van medische behandeling die simpelweg niet bestaat – of alleen toegankelijk is voor een laag van de bevolking Een zeer beperkt zicht op de koning en zijn directe omgeving – heeft u interesse in dit voor ons in de staat ISRAEL de model ter vergelijking? En wat is de conclusie? dat sociale nood altijd, net als veel andere dingen in ons leven, eerder een relatief dan een absoluut iets is. Als gehandicapte in de staat ISRAEL, is de vergelijking die ik maak tussen wat de staat ISRAEL zonder enig probleem aan ons publiek kan geven en het gemakkelijker voor hen kan maken – en de keten van regeringsfalen die ervoor zorgen dat de gehandicapte bevolking veel ontvangt minder dan het minimum dat nodig is om hier in Israël waardig te leven – en nergens anders. De vergelijking tussen de situatie van gehandicapten in de staat ISRAEL en de situatie van gehandicapten in arme landen (en zelfs die in een veel slechtere situatie dan Armenië) vormt niet de basis van de vorderingen van gehandicapten op de staat ISRAEL . Ik twijfel er niet aan dat er in derdewereldlanden heel goed situaties kunnen zijn waarin, als jij of ik gewond zijn,
assaf benyamini
Wat betreft de behandeling van de Armeniërs, heb ik u gewoon geschreven waarom ze de ISRAELIS ondanks de oorlog op een respectvolle manier behandelen.
Je mag natuurlijk elke vraag stellen die je wilt… vrijuit.
Ik begrijp nog steeds niet wat het verband is tussen de burgers van een derdewereldland en de situatie van gehandicapten in Israël.
Niet alleen heb ik gehandicapten in Israël niet vergeleken met gehandicapten in Armenië, maar ik vergeleek de situatie van gezonde mensen met de situatie van gehandicapten in ISRAELL – het is beter om gehandicapt te zijn in ISRAEL dan een gewone burger in Armenië.
Ik vraag me nog steeds af:
Waarom de strijd van gehandicapten in de internationale betrekkingen opnemen?
Is deze laster van ISRAEL niet op de vreemdste en meest onnodige manier die mogelijk is?
Zich tot een lijdend volk wenden en voor hun ogen zwaaien met eisen die een droom voor hen zijn? Wat is daar het nut van? En wat hebben ze met gehandicapten te maken?
En nogmaals: vraag wat je wilt en doe wat je wilt, ik vraag me gewoon af wat de logica is en heeft het zo’n impact op de reputatie van de staat ISRAEL?
net zosaf benyamini
auteur
Ik zal (opnieuw) verduidelijken dat er geen poging is om de staat ISRAELL te belasteren, en het beste bewijs daarvan is: ik schrijf nog steeds hier op Facebook, en ik ben thuis en niet in detentie in de kelders van de Algemene Veiligheidsdienst Service, waar ik naartoe zou zijn gestuurd als ik echt zoiets had gedaan … En ik stel geen eisen aan hen: ik heb gewoon contact opgenomen met die mensen uit Armenië via freelancer-websites – en ik heb ze ook het volledige bedrag betaald voor de taken waarvoor freelancers uit een ander land ook volledig zouden worden betaald. In mijn correspondentie met hen probeerde ik heel hard om op ooghoogte te spreken – en het bevatte alleen dingen die technisch en direct verband hielden met de taak waarvoor ze ook verbonden waren met dezelfde websites – en niets anders. Zoals u weet, staan deze sites open voor registratie voor mensen uit landen over de hele wereld. Ik denk (en dit is natuurlijk mijn persoonlijke mening – en niet meer dan dat) dat wij in ISRAEL ons schuldig maken aan een verschrikkelijk moreel onrecht begaan onder de ogenschijnlijk onschuldige titel van “veiligheidsexport” – in het kader waarvan wapens geproduceerd in de De staat Israël wordt alleen uit hebzucht verkocht aan regimes of dubieuze organisaties die massamoorden plegen – maar natuurlijk zal de gemiddelde ISRAELI altijd veel comfortabeler zijn om dingen te zeggen als “het is niet direct gerelateerd aan mij” of “Ik heb geen” daar niet over beslissen” of “Het is niet aan mij” en andere uitspraken waardoor we ons beter over onszelf kunnen voelen – tenslotte, wie zou echt willen toegeven dat een wapen dat door hun land wordt verkocht, wordt gebruikt om zulke vreselijke misdaden te plegen? En u vraagt zich af waarom de strijd van de gehandicapten in ISRAELL op het gebied van internationale betrekkingen wordt gebracht? Nou, dat doe ik uit vrije keuze. Ik sloot me aan bij de strijd van gehandicapten in ISRAELL in 2007 – dat is 15 jaar geleden. In de loop der jaren hebben ik en vele andere gehandicapten geprobeerd de verschrikkelijke onrechtvaardigheden te bestrijden waardoor veel gehandicapten al op alle mogelijke manieren hun dood op straat hebben gevonden, en niet alleen in demonstraties: talloze oproepen en ontmoetingen met leden van de Knesset (het ISRAAELISCHE parlement), doet een beroep op de pers of op elke mogelijke sector binnen de staat ISRAELL. Na zo vaak te zijn misbruikt en voorgelogen, heb ik persoonlijk (en ik’ Ik schrijf hier alleen hoe de dingen er vanuit mijn gezichtspunt uitzien – en voor anderen kan het er natuurlijk anders uitzien) Ik heb het vertrouwen in de verschillende staatsautoriteiten volledig verloren. Als laatste redmiddel van wanhoop wend ik me tot veel internationale organisaties (en aangezien ik me vaak wend tot talen die ik helemaal niet ken, en ik gebruik de vertalingen die ik voor dit doel heb verkregen van vertaalbureaus, dus in veel gevallen zal ik verzoeken sturen naar organisaties of individuen zonder te weten wat hun identiteit is). De oproepen aan de partijen buiten de staat ISRAEL hebben twee doelen: een poging om een of andere vorm van samenwerking tot stand te brengen tussen de organisaties van gehandicapten in de staat ISRAEL en organisaties van gehandicapten uit andere plaatsen, evenals een poging om van buitenaf druk uit te oefenen op de besluitvormers in de staat ISRAEL, zodat ze onze ontberingen een beetje serieuzer gaan aanpakken. Wilt u dit zien als laster van de staat ISRAELL? Dus weet je wat: in deze kwestie accepteer ik de schuld van mezelf – zoals ik heb uitgelegd, had ik geen andere keuze of mogelijkheid. Vanaf vandaag is er een lange lijst van problemen waarvoor helemaal geen oplossing wordt geboden – dus u kunt tegen mij blijven beweren dat ik de staat ISRAELL belasterd – en tegelijkertijd verzeker ik u dat de minachtende houding van vele, vele autoriteiten in de staat ISRAEL garanderen in zoveel gevallen zelfs dat ik gedwongen zal worden om hierin door te gaan bij gebrek aan keuze. Zal de staat ISRAELL echt serieus gaan zorgen, en niet gewoon zeggen en blijven liegen? In dat geval zou ik heel graag de strijd stoppen en zelfs geen brief meer sturen. Ondertussen zien we echter geen ommekeer in deze zaak – en de voortzetting van het langetermijnbeleid van verwaarlozing en minachting maakt dat er geen kans is voor iets anders. Dus wil je dit ook smaad van de staat ISRAELL noemen? Dus je hebt het volste recht om zo te denken over degenen die het uit vrije keuze doen – daar zal ik niet tegenin gaan. Met vriendelijke groet, Assaf Benyamini. Dus wil je dit ook smaad van de staat ISRAELL noemen? Dus je hebt het volste recht om zo te denken over degenen die het uit vrije keuze doen – daar zal ik niet tegenin gaan. Met vriendelijke groet, Assaf Benyamini. Dus wil je dit ook smaad van de staat ISRAELL noemen? Dus je hebt het volste recht om zo te denken over degenen die het uit vrije keuze doen – daar zal ik niet tegenin gaan. Met vriendelijke groet, Assaf Benyamini.
net zosaf Benyamini
Zelfs als je Israël slecht belastert, zullen ze je niet in de gevangenis stoppen. democratie…
En ik veroordeel je niet voor je pijn en ik veroordeel je niet voor je lijden.
Doe wat je denkt dat je vooruit zal helpen.
Ik verzeker u dat geen enkele internationale druk ertoe zal leiden dat de staat ISRAEL meer geld geeft aan het publiek met een handicap, het is een interne aangelegenheid van de staat en de staat geeft redelijke bedragen aan gehandicapten in vergelijking met andere westerse landen, daarom is het belachelijk om te denken dat iemand zal ingrijpen en zeker organisaties of mensen uit derdewereldlanden.
Ik ben het ermee eens dat het echt niet genoeg is en dat het mogelijk en noodzakelijk is om meer te geven (en er is iemand om van te nemen) – maar zoals gezegd: geen externe druk zal helpen – en ja, het is een vorm van laster van de staat van ISRAELL.
De staat ISRAEL bevindt zich op een plaats waar al zijn vijanden manieren zoeken om het te categoriseren, en gelukkig voor ons zouden de meeste van onze vijanden graag hier wonen en de voorwaarden accepteren die onze gehandicapten hier ontvangen.
Goede gezondheid voor jou
Je hebt gelijk. Zoals ik heb uitgelegd, hebben wij als gehandicapten geen andere optie meer.
Uit mijn ervaring met Armeniërs in zowel Amerika als Japan, hebben ze respect voor Joden op een “realistische, zware en verdachte manier”, en dit komt voort uit het christendom dat in Centraal-Azië wordt gepraktiseerd in vergelijking met het westerse christendom.
Ik merkte dat ze nauwelijks “Jezus Christus” zeggen, in tegenstelling tot de Amerikanen, en over het algemeen zijn ze gesloten en afstandelijk. Ik realiseerde me dat dit hun cultuur is, niet om te praten en contact te maken met mensen die niet van hen zijn. Op deze manier is het beleefd als ze een vriendelijk woord zeggen.
net zosaf benyamini .
auteur
bedankt voor het antwoord. Klinkt in ieder geval interessant.
Wow, mijn ervaring in Noord-Amerika is een beetje anders – ik ervaar en zie nabijheid en broederschap, inclusief huwelijken tussen Joden en Armeniërs. Trouwens, veel Joden zeggen ook “Jezus Christus” of “Suite Jesus”, zonder enige religieuze bedoeling of beschuldiging, net zoals velen zeggen “Machtige God”, “Heer van de wereld”, enz. Met en zonder religieuze bedoeling , maar uit een gewoonte die niet de bedoeling heeft te schaden, maar om shock/verbazing of geestige grappen uit te drukken.
Het is niet moeilijk te begrijpen dat de Azeri’s van Iran, net als de andere niet-Perzische volkeren van Iran, zichzelf en het Midden-Oosten kunnen helpen terug te keren naar de dagen vóór de sjiitische revolutie. Indien mogelijk zou het goed zijn om een diplomatieke manier te vinden om ook met de Armeniërs in broederlijke betrekkingen te blijven, niet alleen omdat Charles Ezenborian (Ezenbor) het meest ontroerende “Haidisher Maman” uitvoerde, maar omdat ook zij een ernstige holocaust leden “als gevolg van ” aan de religie van de slavernij (in Turkije).
7) Hieronder staat het bericht dat ik op het sociale netwerk Facebook heb gepubliceerd over het gedrag van het Shufersal-netwerk jegens mij (ik zal opmerken dat de telefoonnummers waarop het netwerk geen antwoord kreeg, zijn: 972-1-800-56-56 -56 en: 972-3-9481515).
Vandaag, vrijdag 2 september 2022, heb ik een levering bij mij thuis ontvangen van Shufersal-Verzenden, waaronder ook Yedioth Ahronoth n . van vrijdagkrant. Zoals u weet, kost een Yedioth Ahronoth-krant op zaterdag ongeveer 20 NIS en bevat behalve het grootste deel ook bijlagen.
Om onbekende redenen besloot de Shufersal-keten echter om alleen het grootste deel van de krant zonder de bijlagen te leveren.
Ik ben van mening dat wanneer een klant een product bestelt en ervoor betaalt, hij hetzelfde product in zijn geheel moet ontvangen – en niet slechts een deel ervan. Het is een kwestie van principe.
Sterker nog: als ik telefonisch contact probeer te maken met het Shufersal-netwerk om de zaak op te helderen, neemt niemand de telefoon op en worden de gesprekken direct na elkaar afgebroken.
Ik ben van mening dat dit geen juiste manier van handelen is.
Groeten,
assaf benyamine,
115 Costa Rica-straat,
Entree A-flat 4,
Kiryat Menachem,
Jeruzalem
ISRAELL, postcode: 9662592.
mijn telefoonnummers: thuis-972-2-6427757.
Mobiel-972-58-6784040. Fax-972-77-2700076.
8)Ik zal opmerken dat ik een Hebreeuwse spreker ben en dat mijn kennis van andere talen zeer beperkt is. Behalve een gemiddeld tot laag niveau Engels en een zeer laag niveau Frans, heb ik geen verdere kennis op dit gebied.
Voor het schrijven van deze brief heb ik gebruik gemaakt van de hulp van een professioneel vertaalbureau.
9) Hieronder staan verschillende links, waarmee u meer informatie kunt vinden over mij en over de strijd van gehandicapten in Israël waaraan ik deelneem:
https://www.facebook.com/profile.php?id=100066013470424
https://twitter.com/AssafBenyamini
https://www.webtalk.co/assaf.benyamini
https://anchor.fm/assaf-benyamini
https://open.spotify.com/show/4KKwFBQBwwapfWMb1tvdEw
www.tiktok.com/@assafbenyamini
https://www.youtube.com/channel/UCX17EMVKfwYLVJNQN9Qlzrg
https://www.4shared.com/folder/oOyYCabv/_online.html
https://sites.google.com/view/raayonotonline/%D7%91%D7%99%D7%AA
https://sites.google.com/view/shlilibareshet/%D7%91%D7%99%D7%AA
– Heeft u een fout gevonden? Vertel me erover –
